0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Bu kelimeyi duyar duymaz ne gelir aklımıza, ne canlanır gözümüzde, nasıl sesler işitir kulaklarımız ? Karanlık her yer karanlık; zifiri, koyu, siyah gibi sıfatların yakıştırıldığı hep dipsiz kuyu misali bu sıfatlara gömülen ve oradan bir türlü çıkamayan talihsiz bir kelimedir gece… Oysa ne güzellikler barındırıyordur içinde şöyle bir başımızı gökyüzüne doğru kaldırdığımızda bile görebileceğimiz binbir güzellikler… ışıl ışıl, küme küme gökyüzünü kendine yurt edinmiş parlak yıldızlar ve tüm ihtişamı ile bize göz kırpan ay hep vardır orda gecenin koynunda ama gökyüzünde…Gündüzler aydınlıktır, ışıktır , renktir belki ama gecenin de bir rengi vardır.. gecenin rengi, görecek olan göze göre değişir gökkuşağı misalidir hep rengarenk… çünkü gözlerdir ki gündüzün telaşını gecenin dinginliğine bırakır kayıtsızca.. gecede unutur günün koşturmacasını dinlenir huzuru dinler sessizliğe kulak kesilir öyleyece bir şey yapmadan sadece geceye kendini bırakarak… derken bir renk yumağı oluşur gözünün ucunda maviden yeşile pembeden sarıya sarıdan beyaza …en çok beyaza çünkü en çok beyaz yakışırdı geceye… geceler hep siyah ile anılır ama beyazdır geceyi siyah kılan ve siyahlar bir tek beyaz ile anlamlıdır. Tutalım elinden siyahların çünkü onlardır bizi beyaza kavuşturacak olan … onlardır gecemizi renkten renge boyayacak olan … yeterki gökyüzüne bakmayı unutmayalım siyahın elinin uzanacağı yer oradadır gökyüzünde…