Şimdi 16 yaşında olan Memiş, okuluna devam ederken 6 yıldır aynı fırında meslek öğreniyor; hayali ise yurt dışında kendi fırınını açmak.
Subaşı Mahallesi’nde yaşayan Memiş Akçakaya’nın hikâyesi, alın teriyle yoğrulmuş bir emek öyküsü. İlk günlerinde temizlik yapan, ustalara sadece uzaktan bakan küçük bir çocukken; zamanla hamur hazırlamayı, hamur açmayı ve lahmacun yapmayı öğrenerek fırının vazgeçilmez isimlerinden biri haline geldi.
Fırının kavurucu sıcaklığına rağmen yılmayan Memiş, “Bu işi severek yapıyorum” diyerek mesleğine olan bağlılığını anlatıyor. Okuldan arta kalan zamanlarda fırına gelen Akçakaya, hem eğitimini sürdürüyor hem de geleceğini garanti altına alacak bir meslek için çalışıyor.
“İlk başlarda sadece yer süpürüyordum. Sonra ustalara baka baka öğrendim. Önce hamur atmayı, sonra hamur açmayı, ardından lahmacun yapmayı öğrendim. Şimdi fırın ocağını ve ekmeğe tırnak atmayı öğrenmek istiyorum. Hedefim, iyi bir fırın ustası olduktan sonra yurt dışına çıkıp bu mesleği yapmak.”
Genç yaşına rağmen meslek bilinciyle konuşan Memiş, fırıncılığın hiçbir zaman bitmeyecek bir iş olduğunu vurgulayarak yaşıtlarına da sesleniyor:
“Gençler hem okusun hem çalışsın. Sevdikleri işi yapsınlar. Sevmeden yapılan iş insanı bir yere götürmez.”
“Kalifiyeli Eleman Bulmakta Zorlanıyoruz”
Memiş’in ustası Mithat Aslanyürek ise Türkiye’de giderek büyüyen bir soruna dikkat çekiyor: kalifiyeli eleman eksikliği. Memiş’in küçük yaşta mesleğe olan ilgisinin kendilerini de etkilediğini belirten Aslanyürek, gençlere önemli bir çağrıda bulunuyor:
“Memiş daha 10 yaşındayken ‘Ben fırın ustası olmak istiyorum’ dedi. Bu, mesleği sevdiğinin göstergesiydi. Biz de onu yetiştirmeye çalışıyoruz. Son yıllarda kalifiyeli eleman yetişmiyor. Gençler sadece okumakla kalmasın, bir meslek de öğrensin.”
Hatay’da bir fırının sıcak taşları arasında büyüyen Memiş’in hikâyesi; emeğin, sabrın ve meslek öğrenmenin hâlâ ne kadar kıymetli olduğunu bir kez daha gözler önüne seriyor.
