Hatay'da günlük yaşam, sadece görsel ve işitsel değil, aynı zamanda kokusal unsurlarla da şekilleniyor. Kentin birçok bölgesinde hala hissedilen geleneksel kokular, yöresel mutfağın, doğanın ve geçmişten günümüze taşınan kültürel alışkanlıkların bir yansıması.
Gıda ve bayram kültürüyle bağlantılı kokular
Hatay mutfağına özgü kömbe, kerebiç gibi tatlılar, özellikle bayram öncesi dönemlerde taş fırınlarda pişirilerek çevreye yoğun baharat ve tatlı kokuları yayıyor. Karışık baharatlar arasında mahlep, tarçın, karanfil, zencefil gibi bileşenler ön plana çıkıyor. Bu kokular, toplumsal hafızada bayram hazırlıklarıyla özdeşleşmiş durumda.
Bitki ve çiçek kokularının kültürel yeri
Kent genelinde bahçelerde ve balkonlarda yaygın olarak yetiştirilen çiçekler arasında itır, melisa (kolonya çiçeği), ful, hanımeli, yasemin, nergis ve portakal çiçeği gibi türler bulunuyor. Bu çiçekler sadece süs amaçlı değil, aynı zamanda geleneksel parfümler ve ev içi aromalar için de kullanılıyor. Özellikle portakal ve defne ağaçları, bahar aylarında yoğun şekilde kokularını yayarak mahalle kültürünün bir parçası haline geliyor.
Günlük yaşamdan gelen kokular
Hatay’da sadece çiçekler ve yiyecekler değil, gündelik yaşamın kendisi de belirli kokularla anılıyor. Kasapların önünden geçerken hissedilen sarımsaklı ve baharatlı et harcı kokusu, köprü başlarında satılan közlenmiş mısırın is kokusu, kalemtraşlanan çam kokusu gibi unsurlar da şehir hayatının karakteristik parçaları arasında yer alıyor.
Yöresel bitkiler ve aromatik türler
Yörede "haşişi" olarak bilinen kaya koruğu, "zeyzefün" olarak adlandırılan iğde çiçeği ve mim çiçeği gibi yerel bitkiler hem mutfakta hem de geleneksel halk hekimliğinde kullanılıyor. Bu bitkiler sadece tat ve şifa değil, aynı zamanda koku yoluyla da tanınıyor ve yaşatılıyor.
