Haritada, uzun yıllardır “Suriye toprağı” olarak kabul edilen Hatay ile İsrail işgali altındaki Golan Tepeleri’nin yer almaması dikkat çekti. Bu adım, Şam yönetiminin “yeni dönem siyaseti” ve komşu ülkelerle normalleşme sürecinde attığı en radikal hamlelerden biri olarak yorumlandı.
Bakanlığın resmi sosyal medya hesabından “Sezar Yasası olmayan Suriye” ifadesiyle paylaşılan görselde, Türkiye’nin Hatay ili ile İsrail’in kontrolündeki Golan Tepeleri Suriye sınırları dışında gösterildi. Böylece Şam yönetimi, yıllardır haritalarında yer verdiği bu iki bölge konusunda fiili durumu ilk kez resmi bir görselle kabul etmiş oldu.
Kuruluşundan bu yana okul kitaplarından devlet dairelerine, pasaportlardan hava durumu bültenlerine kadar her alanda Hatay’ı (İskenderun Sancağı) ve Golan’ı kendi sınırları içinde gösteren Suriye, bu yeni haritayla birlikte geleneksel tutumundan önemli bir kopuş sergiledi.
Hatay Dosyası Kapanıyor mu?
Suriye’nin attığı bu adım, bölgenin siyasi tarihinde yaklaşık bir asırdır süren iki büyük anlaşmazlığın“kapanmış dosya” olarak görülmeye başlandığı şeklinde değerlendiriliyor.
Birinci Dünya Savaşı’nın ardından Fransız mandası altına giren Hatay, 1938’de bağımsız Hatay Devleti’ni kurmuş, 1939’da yapılan referandumun ardından Türkiye’ye katılmıştı. Suriye ise bu tarihten itibaren Hatay’ın Türkiye’ye katılımını tanımamış ve bölgeyi haritalarında “İskenderun Sancağı” adıyla göstermeyi sürdürmüştü.
Bu tutum, on yıllar boyunca Ankara-Şam ilişkilerinde en önemli ihtilaf başlıklarından biri olarak varlığını korudu.
Golan Geri Plana mı Alındı?
Suriye’ye ait stratejik öneme sahip Golan Tepeleri ise 1967’deki Altı Gün Savaşı sırasında İsrail tarafından işgal edilmiş, 1981’de İsrail tarafından tek taraflı olarak ilhak edilmişti. Golan’ın geri alınması, hem Hafız Esad hem de Beşar Esad dönemlerinde Suriye dış politikasının temel “kırmızı çizgilerinden” biri olarak görülüyordu.
Yeni haritada Golan’ın da Suriye sınırları dışında bırakılması, Şam yönetiminin bu bölgeye ilişkin askeri ya da diplomatik mücadeleyi öncelik olmaktan çıkardığı ya da dış politikada ağırlığı iç istikrar ve ekonomik toparlanmaya verdiği şeklinde yorumlanıyor.
