Antik kaynaklara göre Antakya, ruhların yeni bedenlerine geçmeden önce dinlendiği bir şehir olarak anılıyor. Bazı sufiler, burayı "ruhlar arası kavşak" olarak tanımlıyor. Çünkü burada zaman düz bir çizgi gibi değil, dairesel olarak aktığına inanılıyor.
Efsaneler, bu mistik geçidin Ay ile bağlantılı olduğunu öne sürüyor. Özellikle Antakya'nın çevresindeki Daphne Ormanı, geçmişte “ışık bahçeleri” olarak anılırdı. Bu bahçelerin, yeniden doğmadan önce ruhların arındığı yerler olduğuna inanılırdı.
Bugün Harbiye Şelaleleri olarak bilinen bu bölge, yalnızca doğal güzelliğiyle değil, taşıdığı “bedenle ruh arasındaki enerji” ile de dikkat çekiyor. Bir başka rivayet ise Antakya'nın simgelerinden biri olan Habib-i Neccar Dağına işaret ediyor. Bu dağın, sadece bir yükseklik değil, adeta bir “araf noktası” olduğuna inananlar var. Bazı mistik öğretilere göre bu dağ, geçmiş yaşamların kapısını aralayabilecek kadar güçlü bir enerjiye sahip.
Bu anlatılar, tarihsel belgelerden, halk inançlarından ve tasavvufi kaynaklardan derlenmiştir. Bilimsel kanıtlar içermemekle birlikte, Antakya'nın mistik yönünü anlamak isteyenler için çarpıcı bir perspektif sunuyor.
